Dit is zo”n plaat, waar je geen woorden aan vuil hoeft te maken: Tumi-baas Mo Fini had het lumineuze idee einde 2015 twee van de grote overlevenden van de Cubaanse muziek van de 20ste eeuw bijeen te brengen in de studio, daar een groep vakkundige begeleiders omheen te zetten en er voor te zorgen dat alles in optimale kwaliteit opgenomen werd en de rest kwam vanzelf. Dat had natuurlijk alles te maken met de persoonlijkheid van de twee oudere heren: Eliades Ochoa -zeer bekend in het Brusselse- is zowat de laatste overlevende van de Buena Vista Social Club en hij is noch min, noch meer een meesterlijke gitarist, die de jongste jaren eindelijk de erkenning begint te krijgen, die hij al vijf decennia lang had moeten krijgen, al was het maar omwille van de speciale klank, die hij de Cubaanse gitaar wist mee te geven door er twee extra snaren aan toe te voegen en zo die typerende tres-klank te genereren.

Zijn werk met het Septeto Tipico Oriental en vooral met het Cuarteto Patria -naast zijn inlijving in de “Casa de Trova”- zorgden voor een flinke facelift van de Cubaanse muziek, die wat terplaatse trappelde. Eliades introduceerde de “son”, de “trova” en de “son montuno”bij het Cuarteto en van daaruit ging het snel: de oprichting van de “Afro Cuban All Stars” en later de” Buena Vista Social Club”, waar Eliades zowat de Benjamin van was, namen beide zo’n hoge vlucht, dat Eliades tot op vandaag de wereld rondtoert om er overal zijn muzikaal verhaal te gaan vertellen.

Alejandro Almenares van zijn kant was er bij, toen zijn vader Angel, zelf één grote ster in Cubaanse muziekmiddens, mee aan de wieg stond van de oprichting van de “Casa de Trova”. Hij groeide op tussen al de groten en begon al in 1951 een eigen groepje, Los Tainos, maar het was vooral vanaf de jaren ’60 dat zijn ster echt begon te rijzen, via het “Trio Oriente”, dat later tot een quintet evolueerde en waarmee hij een heuse hit scoorde, die vele jaren later opdook in de Banderas-film “Pescado Original”. Ook Omara Portuondo, de Grande Dame van de BVSC, nam die song op en vestigde zo mee de reputatie van Alejandro-de-songschrijver, die enkele honderden nummers op z’n naam heeft staan, waarvan tientallen intussen tot de publieke Cubaanse erfenis zijn gaan behoren. Tumi Music bracht een viertal jaar geleden “Casa de Trova” uit onder de naam van Alejandro: een dubbelaar, waarop een stuk of veertien van die Almenares-klassiekers uitgevoerd werden, met Alejandro op de gitaar en deels op zang.

De plaat die vandaag voorligt, is zowat een vervolg daarop: het merendeel van de nummers zijn dezelfde als die van toen, alleen krijg je hier dus de mix van de “son Montuno” met de “Trova” en wat deze plaat zo fijn maakt, is de quasi achteloze en tegelijk respectvolle manier waarop beide heren elkaar muzikaal ontdekken en vrij spel geven. Beiden beheersen hun instrumenten tot in de kleinste details en ze slagen er dan ook in de melodieën hun ding te laten doen en voor zichzelf te spreken. Dat levert heerlijke momenten op, waarbij je, als luisteraar geregeld denkt :”dit ken ik” en dan gaat kijken en wat in je platenkast snuffelt en daar eerder versies vindt van “Te Vi y te Contemplé”, of “Mujercita Linda” of “El Mismo Paso”….

Voor iemand als ik is dat genieten, maar ik maak me sterkt dat ook mensen die minder minder vertrouwd zijn met de bolero en de son hier net zo veel plezier aan kunnen beleven. Heerlijke plaat, die perfect past bij zomers van deze soort! (review by Rootstime.Be)